Als voorzitter van de Raad van Toezicht Kunstloc kan ik bijdragen aan een vitale organisatie. Niet dagelijks maar juist met betrokken distantie: deugt het wat we doen? Doet het deugd? Zijn we met de goede vraagstukken bezig en voor wie? Als toezichthouder o.a. deze vragen stellen, maar ook een klankbord voor de bestuurder zijn, geeft voldoening.
Een leven zonder kunst en cultuur kan ik mij nauwelijks voorstellen. Dat zou een schrale bestaansbodem zijn. Waar vinden we dan inspiratie, vernieuwing, verbeelding? Waar vinden we dan troost en verbondenheid?
Ook als beeldend kunstenaar stel ik mij zelf continue vragen. Dat is nodig om tot de essentie te komen. Perioden van zelf creeren wissel ik af met absorberen van mijn omgeving. Een tijdloze slingerbeweging,