In mijn februari-blog beloofde ik deze keer meer te schrijven over het Creativity World Forum (CWF) dat door BrabantDC en de provincie Noord-Brabant wordt georganiseerd van 21 t/m 23 oktober a.s. Het thema van het CWF is Living in Paradox. Leidraad voor BrabantDC en de provincie zijn daarbij de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties (SDG’s, de werelddoelen voor duurzame ontwikkeling). Deze SDG’s zijn ook de rode draad van het programma Kunst & Samenleving van Kunstloc waarmee we makers en opdrachtgevers aan elkaar koppelen om gezamenlijk te werken aan oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken.
Schijnbare of harde tegenstellingen
Ik worstel nog een beetje met het thema van het CWF, Living in Paradox. Ik vind het mooi en aansprekend, maar tegelijkertijd verwarrend. Wat wordt er bedoeld en wat betekent dat voor mij? Het thema wordt gepresenteerd met een inspirerend filmpje over een jong meisje dat droomt van een ideale wereld, een droom die langzaamaan naar de achtergrond verdwijnt, maar waar weer nieuw leven in wordt geblazen door creatief en met verbeeldingskracht samen te werken, door gezamenlijk te dromen van een nieuwe, betere wereld. Wat een mooie boodschap!
Maar tegelijkertijd blijft het mij bezighouden hoezo we ‘in een paradox leven’. Een paradox is volgens het woordenboek en Wikipedia een schijnbare tegenstelling, maar als ik kijk naar de mondiale vraagstukken waarvoor de VN–werelddoelen oplossingen zoeken, dan zie ik toch vooral echte en harde tegenstellingen: arm-rijk, man-vrouw, schaarste-verspilling, droog-nat, etc.
Van dromen naar doen
Ik begon aan dit blog op 8 maart jl., op Internationale Vrouwendag, de dag dat ik aanwezig was bij Hart voor Heldinnen, een interessant programma in de LocHal dat o.a. door Kunstloc werd georganiseerd. Onderdeel van het programma was de opening van de tentoonstelling Unmapped. Dit begrip duidt een gebied aan dat nog niet in kaart is gebracht, misschien ook nog wel onontgonnen is. In dit project draait het niet om een fysieke plek, maar om het verkennen van een imaginair landschap dat ontstaat door samenwerking vanuit verschillende disciplines. Het project van Claudia den Boer, Katja Grässli en Dorien de Wit is nog te zien tot en met 14 april.
Deze dag maakte mij wat contemplatief en melancholiek, af en toe ook boos en opstandig. Ik heb Internationale Vrouwendag kunnen ‘vieren’. Maar het is een dag die mij er ook altijd weer aan herinnert dat het voor veel vrouwen 365 dagen per jaar mannendag is en hoe bizar het is dat we in de 21ste eeuw nog steeds (al meer dan 100 jaar) Internationale Vrouwendag vieren. Er is in die ruim 100 jaar veel bereikt, maar ook heel veel niet. Gelijke rechten voor mannen en vrouwen en empowerment van vrouwen en meisjes is een van de werelddoelen. Terecht, want daar is nog een wereld te winnen. Was het een paradoxale dag? Ik weet het niet en vind het ook niet zo relevant. Belangrijker is dat we iets in beweging brengen. Er kunnen niet genoeg initiatieven genomen worden om de werelddoelen op de kaart te zetten en met zijn allen naar oplossingen te zoeken voor de maatschappelijke opgaven waar we voor staan. Daarom verheug ik mij ook op het Creativity World Forum. Daar komen bedrijfsleven, overheden, maatschappelijke organisaties en makers samen en gaan we hopelijk van dromen en praten naar doen!
Kunstloc Brabant vindt het belangrijk om kunst en cultuur in te zetten in andere maatschappelijke sectoren zoals zorg, welzijn en ruimtelijke ordening. We zijn ervan overtuigd dat de inbreng van kunstenaars een innoverende rol kan spelen bij het realiseren van de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties. Maar hoe werkt dit in de praktijk? En welke rol speelt Kunstloc hierbij? Liesbeth Jans, programmaleider Verbinden van Kunst & Samenleving, schrijft er maandelijks een blog over.
Meer weten?
Neem contact met mij op.
