Het aantal lhbti-personages in grote publieksfilms is nog nooit zo hoog geweest in de acht jaar dat GLAAD de cijfers bijhoudt en publiceert. Van de 118 films die Lionsgate, Paramount Pictures, Sony Pictures, STX Films, United Artists Releasing, Universal Pictures, The Walt Disney Studios en Warner Bros. gezamenlijk uitbrachten hadden er 22 een personage dat gay, bi of queer is. Vergeleken met 2018 is het aandeel licht gestegen tot 18,6%. Het best vertegenwoordigd zijn homo’s: 15 films. Lesbiennes kwamen voor in slechts 8 films. Biseksuele personages waren alleen te zien in Bombshell, Anna en Good Boys. Wat opvalt is dat de meeste lhbti-personages wit zijn. Slechts 34% is dat niet. Die cijfers waren in de voorgaande jaren een stuk beter: 42% in 2018 en 57% in 2017. Ook met de vertegenwoordiging van transseksuele personages is het slecht gesteld. In 2019 was er niet een te zien. Gay & Lesbian Alliance Against Defamation houdt zich sinds 1985 bezig met de beeldvorming rond de lhbti-gemeenschap.

In de Verenigde Staten is een discussie losgebarsten over racisme in de klassieke muziek. In The New York Times was een uitgebreid artikel van muziekjournalist Anthony Tommasini te lezen met de strekking dat orkesten moeten stoppen met blind auditeren. Bij orkestaudities moeten sollicitanten achter een scherm spelen, om de invloed van mogelijke vooroordelen uit te bannen. Deze manier van auditeren is in 1969 ontstaan nadat zwarte musici hadden geklaagd over discriminatie bij de New York Philharmonic. Blind auditeren zou nu juist moeten worden afgeschaft, vind de schrijver, want het beleid is niet langer houdbaar. Zwarte musici maken maar 1,8% uit van de Amerikaanse topensembles. Een pleidooi voor positieve discriminatie dus.

West 8 heeft een grote ontwerpopdracht tot herinrichting van de haven van Baltimore teruggegeven vanwege een aantijging met een oude foto van een Sinterklaasfeest op het Rotterdamse hoofdkantoor. Aan de opdrachtgever is anoniem een foto gestuurd, waarop drie als Zwarte Piet verklede en geschminkte kinderen te zien zijn. Voor Adriaan Geuze, oprichter van het bureau, was er geen twijfel mogelijk; hij trok zijn bureau terug uit het project. “We konden en wilden de rest van het team er niet mee belasten.” Op de website van West 8 staat sinds kort een statement over Black Lives Matter. Het bureau zegt hierin onder meer toe concrete acties te gaan ondernemen om de carrières van gekleurde mensen te stimuleren, onder meer door het instellen van speciale mentorschappen. Toch heeft dit initiatief niets te maken met de geschrapte opdracht in Baltimore, vertelt Geuze.

De moord op George Floyd in Minneapolis vormde de aanleiding voor wereldwijde demonstraties tegen - en een groeiend bewustzijn van racisme, ook hier in Nederland. Standbeelden in de openbare ruimte van historische figuren verbonden met de koloniale geschiedenis moesten het ontgelden. Maar hoe kijken kunstprofessionals, die in hun praktijk kritisch bezig zijn met zaken als canoniseren, het idee van monumenten, het vertellen van verzwegen geschiedenissen en het bevragen van heldendom, tegen deze kwestie aan? Wat moet er gebeuren met deze beelden?  Iris van der Zee sprak met curator Rob Perrée, kunstenaars Natasja Kensmil, Silvia Martes, Willem de Haan en Rosa Sijben en kunstonderzoeker Tracian Meikle. Ze schetsen het belang van een completer beeld van de Nederlandse geschiedenis en dragen alternatieve ideeën aan voor de rol die het standbeeld in de openbare ruimte wél zou kunnen vervullen.

Het initiatief KLEUR is een aanjager tot inclusiviteit en diversiteit in de Nederlandse televisie- en filmindustrie bestemd voor fondsen, omroepen & NPO, producenten, casting directors, opleidingen, vakverenigingen en eigenlijk iedereen in de industrie. In een publicatie, ondertekent door een zeer brede vertegenwoordiging van acteurs en vakmensen, is dit nieuwe initiatief gelanceerd.

Enkele buitenlandse toppers uitgezonderd, legt November Music bij de komende editie noodgedwongen de focus op Nederlandse acts. Ruim tachtig concerten staan op het voorlopige programma dat van 6 tot en met 15 november plaatsvindt in 's-Hertogenbosch. Het festival geeft dit jaar 10 opdrachten aan Nederlandse en 2 aan buitenlandse componisten, waaronder een koorwerk voor de Finse componiste Kaija Saariaho, de festivalcomponist 2020. Traditioneel opent November Music met het Bosch Requiem. De Koreaans-Nederlandse componiste Seung-Won Oh laat zich inspireren door het dodenritueel YeonDo dat Koreaanse begrafenistradities verbindt met het katholieke geloof. Voor de eerste maal is er op het festival meer werk van vrouwelijke dan mannelijke makers te horen. Ook het aandeel vrouwelijke uitvoerders is groter dan andere jaren. November Music streeft naar meer diversiteit binnen de nieuwe muziek waaronder een gelijke verhouding man-vrouw zoals afgesproken in het Keychange programma.

Minister van Engelshoven (OCW) biedt de Tweede Kamer de tussenrapportage Onderzoek toegankelijkheid culturele instellingen voor mensen met een beperking aan. Het onderzoek geeft uitvoering aan de motie van de leden Ellemeet (GL) en Asscher (PvdA) waarin zij de regering verzochten te onderzoeken hoe het gesteld is met de toegankelijkheid van cultuurinstellingen en wat mogelijke belemmeringen zijn voor mensen met een beperking. Fase 1 van het onderzoek betreft een inventarisatie van relevante literatuur. Het geeft inzicht in mogelijke belemmeringen voor mensen met een beperking bij een bezoek aan een culturele instelling of bij het beoefenen van cultuur. Later, voor eind september 2020, volgt fase 2, van het onderzoek, waarin de ervaringen van zowel mensen met een beperking als van culturele instellingen worden onderzocht door middel van interviews en klantreizen.

The Need for Legacy is  op 7  juli officieel van start gegaan. De stichting gaat fungeren als platform en community om behoeftes te inventariseren, verhalen te delen en gesprekken te voeren over een meer diverse en inclusieve theaterwereld, gekoppeld aan de gezamenlijke bestudering van vergeten geschiedenissen. The Need for Legacy bestond al langer informeel en organiseerde al enkele bijeenkomsten op het Nederlands Theaterfestival.

Mister Motley vroeg Rita Ouédraogo een jaar geleden: ‘’Hoe kunnen wij omgaan met inclusiviteit en een meer dekoloniale werkwijze toepassen? Hoe keek ik daarnaar?’’ Haar antwoord hierop was ‘het doen van iets structureels’ en een belangrijke vraag daarbij is: voor wie wil je inclusief zijn, oftewel, wie is je publiek? Als ik dat ben, wat zou ik dan willen lezen? Wie zijn mensen die mij inspireren en mij helpen nadenken over hoe je je plek kan vinden in de kunstwereld. Wie maken unapologetic werk, houden hun hoofd boven water en kunnen toch samenwerken met instituten die vaak bureaucratisch, log en wit zijn.’’ Ouédraogo start daarom een interviewserie waarin ‘’op intersectionele wijze’’ onderzocht wordt hoe toegankelijk de Nederlandse kunstwereld is, voor zowel kunstenaar, student, professional als bezoeker. Een eerste gesprek, met Amal Alhaag, een onafhankelijk curator, o.m. van Sonsbeek 20->24.

Yvette Mutumba is in juni aangesteld als curator-at-large in het Stedelijk Museum Amsterdam. De curator-at-large is een nieuwe positie binnen het Stedelijk, in het leven geroepen om het museum te voorzien van een diversiteit aan ideeën, met als doel andere perspectieven toe te voegen aan het programma, de collectie, het onderzoek en het public program. Frieze sprak met haar over de weg die musea moeten afleggen om hun ruimtes te dekoloniseren. Kunstinstellingen moeten hun structuren fundamenteel veranderen, de diversiteit van het personeel opnieuw in evenwicht brengen en, cruciaal, zegt Mutumba, "trouw blijven aan de verklaring en de plannen die ze hebben aangekondigd”. Er kan niet worden overgegaan tot "het volgende onderwerp", merkt ze op, omdat dekolonisatie een continu proces is.