In de rubriek Het Licht herenigen we een docent met een oud-leerling. Als eerbetoon aan de docent(e) die met zijn/haar passie voor cultuur het leven van tenminste één voormalig leerling voor altijd veranderde. Dit keer waren dat Ger Jacobs (72) en Anke van Vijfeijken (28). Maar ook oud-leerlinge Simone Meijerink tipte haar oud docent Ger.
Geschreven door Esther Wittenberg
Ger Jacobs (72) en Anke van Vijfeijken (28) ontmoeten elkaar weer na elf jaar bij het Theater aan de Parade in Den Bosch waar Anke inmiddels programmeur is. Ger gaf Anke in haar vwo- eindexamenjaar Culturele Kunstzinnige Vorming op het Jan van Brabant College in Helmond.
Anke gaat voor naar een tafeltje, haalt koffie en begint te vertellen. "Thuis werd mijn interesse in kunst niet bijzonder gestimuleerd. Door uw lessen kwam kunst voor mij tot leven. Het uitje naar Parijs, Versaille; ik kan me de grot daar nog goed herinneren."
Ger doet precies waar Anke op hoopt. Hij begint te vertellen: "Marie-Antoinette speelde graag boerinnetje. Ze had in de tuin een heel boerengehucht laten nabouwen. Maar ze hield niet alleen van de groenten die daar verbouwd werden, maar ook van mannen. Die ontving ze in die prachtige grot met waterval."
Anke knikt enthousiast. "Ik had op mijn zeventiende geen idee wat ik moest studeren. Ik sprak er met u over. U wees me op de studie International Media and Entertainment in Breda."
Ger: "Achteraf gezien zijn vooral de leerlingen die van mijn lessen genoten de kunstkant opgegaan. Alsof genieten belangrijker blijkt dan leren, bedenk ik nu. Ik gaf ook eigenlijk geen les. Ik begon gewoon te vertellen."
Anke: "Ik denk echt dat ik zonder uw lessen een commercilere studiekeuze had gemaakt. Maar nu heb ik later zelfs nog Theaterwetenschappen in Amsterdam gestudeerd."
Ger: "En ben je gelukkig? Dat is wel een belangrijke vraag."
Anke: "Ja! Ik heb een droombaan. Ik mag bekijken wat dit theater de stad gaat bieden."
Ger glimlacht tevreden. "Misschien heb ik wel net zo van de lessen genoten als jullie. Als ik leerlingen voor mijn neus had gehad die er duidelijk alleen maar zaten omdat het moest, had ik het nooit 43 jaar volgehouden."
Anke: "Weet u nog dat ik u altijd pioenrozen gaf als u bloemen haalde bij de winkel waar ik een bijbaantje had?"
Ger: "Nu je het zegt, herinner ik het me weer."
Anke: "En dat we bij een kunstenaar waren om een beeld uit te zoeken?"
Ger: "Ja, jullie hadden geld over van jullie eindexamenfeest. Toen ben ik met de eindexamencomissie naar Joep Coppens gereden. Die had vijf beelden neergezet en jullie mochten er één uitkiezen. Dat duurde eindeloos, maar ik heb me er niet mee bemoeid. Uiteindelijk kozen jullie het beeld dat ik het mooiste vond. Het heette Harmonie en het staat nog altijd in de school."
Ger vertelt dat hij onlangs promoveerde in de cultuurwetenschappen met een studie naar de invloed van de Franse kunstenaar Maillol op de fascistische beeldhouwkunst in nazi-Duitsland. Anke overhandigt Ger een programmaboekje van het theater. "Ik zou het heel leuk vinden om u en uw vrouw eens mee te nemen naar een voorstelling van jullie keuze." Ger pakt het boekje stevig vast. "Dat is geweldig."
Simone Meijerink (54) over Ger Jacobs (72): "Ger Jacobs is met afstand de invloedrijkste docent uit mijn schooltijd. Toen ik bij mijn overstap van mavo naar havo scheikunde inwisselde voor handarbeid, had ik weinig met kunst. Maar na twee lessen kunstgeschiedenis van meneer Jacobs was ik om. Hij vertelde met zoveel passie. Hij leerde me kijken. Na de pabo ben ik kunstgeschiedenis gaan studeren. Ik ben nu accountmanager bij een grote geestelijke gezondheidsorganisatie, maar mijn liefde voor de kunstgeschiedenis is nog altijd springlevend."
Ger over Simone: "Ik zie Simone nog zo voor me. Ze was een hele serieuze, stille leerling aan wie ik kon zien dat ze mijn verhalen opzoog."
